Ayraç olsam şöyle en güzel sayfaya konsam, bi süreliğine okunmamak üzere konulsa kitap rafa.

Masalı okuyan mı yalancıdır yoksa masalı dinleyen mi, ki masalın gerçekliğine inanır ? yoksa her ikisi de masum, tek yalancı olan masalı yazan mıdır?

Önünde renkli boya kalemleri, mürdüm ve koyu yeşil seçilir içinden. Kocaman bir balon çizilir, yanına çalakalem bulutlar. Kağıdın arka yüzünde bir kız var elinde balonla öylece duran. Farkında olmadan ya da anlaşılmasını bekler bir hisle çizilmiş hepsi aslında da harflerin hükmüne mi kapılır acaba kağıdı alan kişi yoksa zarfı açtığında gülümser mi gördüklerine içten. hissettirilen neyse adını koymak ister mi? koymuştur belki de zaten değişmesini istemez...Hoş yazan da çok emin değildir adını koyduğu şeyden, saçmaladığının bir hayli farkındadır. Masalı yazan kendisidir aslında ama bazen öyle abarttığını düşünür ki elinde değneğiyle bekleyen peri kızının hiç gelmemiş olmasını ister. Beyaz kağıdın üstündeki sevimli peri kızı deseni çelmiştir aklını. Masalı dinleyen de olmuştur okuyan da. Yazan olduğuna inanmak ise çok fazla işine gelmemiştir. Öyle güzeldir ki oysa herşey bu haliyle. Etten kemikten değil harflerden, desenlerden oluşmuş çok garip bir dünyadır bu masaldaki.

Bıraktı elindeki kitabı hızla...yanındaki masanın üzerine kitabı vurarak koyarken, etrafa dağılan toz üstüne başına bulaştı. Parıl parıl parlıyordu elleri, yüzü üstü başı...

Gülümsedi tekrar aldı eline kitabı. Bu kez sonunu açıp bir bakmak istedi olacaklara. Kapı açıldı içeri başka biri girdi ve:

-Sakın yapma, sonundan başlarsan ne anlamı kalır bu koca kitabın. Hem sen yazmadın mı zaten bunu sonunu neden merak ediyorsun, zaten bilmiyor musun? dedi.

Hayır ben yazmadım, sadece bazen öyle saçmalıyorum ki, yazılanları onun üstüne atmak hiç içimden gelmiyor. Kesin benim bir parmağım vardır bu işte...