16 Aralık 2008 Salı

kendim ve birşeyler.

Zaman zaman kendi omzunu dürtüp alaycı bir gülümseme atmak, an gelip takdir etmek, kucaklamak istemek, söylendiğine yaptığına pişman olduğun şeyler için ise tekme tokat canını yakmak istemek ama eli gitmemek. Cesaret verilmesi gereken anlarda sağ ve sol kulağına eğilip ''hadi yapabilirsin'' demek, ve ardından sırtından ittirerek sahneye çıkarmak seni.

Zaman zaman ödüllendirmek belki bir dilim pastayla, gezdirmek kendini görmek istediğin sokaklarda gör diye. Duy diye, sevdiğin şarkıları çalmak kendine...Kendinden iyi seni anlayan yokmuş dediğin zaman kendinden sıkılmak ve seni de alıp şehri terketmek istemek. Şehir sen gidince olduğu yerden devam edecek diyerek, inadına kalmak...Şehirle seni inatlaştırmak bir yerde. kendi kendime birşeyler söylemek tekrar tekrar, tekrarlardan yorulup beni kendimle bırakmak.


2 yorum:

Güllerevurgunum dedi ki...

yazıkkkk ...bir tek ben var sanıyordum kafayı yemiş ama yine de yediği kafadan mutlu olan ve tadı damağında kalan.

Yalnız değilmişim !

e.d dedi ki...

kendinizi inzivaya çekiniz...önemle duyrulur...deneme deneme bir ki :)