çamaşır sepeti değil ki bu canım...!

''seven days in sunny June'' henüz rahata kavuşamadı,

ama enazından huzursuz değil.Yeni, güzel bir sürü insan tanımanın verdiği çoşku, huzurlu ve mutlu hissetmekte birebirmiş sanırım. Ya da bu tamamen ışığı görmekle alakalı. Ya da yeni planlarla... Ya da bu sedece; nedenleri çeşitlendirmekle alakalı. Bol bereketli durunca daha bir kayboluyor insan işin içinde, ve aksilikleri görmeyerek hayatını hoş kılabiliyor. Ki mükkemmellik henüz tatmadığımız bir şeyse elimizdekiler hiç de fena değil.

Karton hayata yakında bir grup müzik insanı gelecekmiş. Afişlerini asmışlar sokaklara. Huzur da var yaptıkları müzikte, ellerini yerine sabit tutamayıp bir oraya bir buraya savurma hissi yaratan, insanı döndüren 360 derecesini sık sık kolaçan etme hissi verdirenleri de var...

Öncelikle şu çamaşır sepeti görünümlü yerden kurtulmalı yalnız...! Hani şu ösym kamyonundan içine yuvarlandığımız!