Zamanı geçen -öğrencilik-

Öğrencilik için bir yaş sınırı varsa eğer, emin oldum ki bu yaş 22 sularını gösteriyor insan hayatında. Ya da tamamen bulunduğun okul sınırlarının senin tahamül sınırların ile denk düşmesi ile alakalı bu ruh hali. Ondan daha kötüsü ben 22 yi geçeli oldu biraz. Biraz eksik, iki fazla derken neticede rakamlarla da doğru orantılı değil ki insanın değer yargıları, olgunluk hali, tahamül derecesi. Nitekim şimdi kaç sularında benim yaşım; ucu açık bir durum olmalı pat diye söyleyemiyorsam.

Yani aslında ben geçen yıl çoktan diplomamı alıp kapıdan ardıma bakmadan çıkmalıymışım efendim. Devir sıkıcı hocalar, insanın üstüne üstüne gelen okul duvarları devri. Kışın kapalı ortamları aydınlatmak için yakılan gündüz lambalarından ibaret koridorlar. Yaza da bi ihtimal fare deliğinden ışık süzmesi halleri okulumun koridorlarında.

Desem ki bitti gitti çok da az kaldı az daha dayan. Ben derim demesine de içimdekini inandıramadıktan sonra her gün için bir çizik atma eğilimi vuku bulur :) Teskere ne melem bir şeymiş meğer.

Desem ki okul bitsin hemen istediğin bölüme at kendini. Aşağıya bir baktım ki hedefi tutturmam için sanırım altmış ayaklı, altmış kollu, takriben 30 başlı bir insan olmalıyım, enim geniş boyum da Gülüver 'e taş çıkaracak cinsten olmalı. Ya da hedefi ben fazla büyük tuttum belki göz süzmek yeterli kendisine.

Devir sabır devri!

Ne diyordum seneye bu zamanlarda ben...

not:Bu yazımı madame Simone' ye ithaf ettim. Hani olurya; blog okuyucusudur, maillerine cevap vermez nicedir ama belki blog okumaktan fırsat bulamıyordur. Hislerimi anlasın. Şimdi bir de güvercin ayağına haber kağıdını bağlayayım, sonra belki dumana da sıra gelir. Yok daha güzel bir fikrim var sanırım; tarihler 6 Şubatı gösterirken Chucky için yeni bir bölüm çekmek isteyen var mı. Kaçıncısında kalmıştık ?