Sıradan bir günde, güçlü bir darbeyle titrer oyuncak sepeti. raftaki oyuncaklar ortalığa dağılıverir. Dizlerinin üzerine çöküp olan bitene şaşkın, yaşlı gözlerle bakan kız çocuğu...
Oysa ki daha önce çok daha şiddetli yıkımlara şahit olmuştur bu kız...
İçi acır, yine sorgular, yine cevap bulamaz. Daha önce bir kez bile tanışmadığı biri için, gençliği için, gülen yüzü için, yakınındaki diğer arkadaşlarının hissedebileceklerini bildiği için çivilenir olduğu yere ve boş gözlerle anlama çabasına kaptırır kendini.
Sonra bir el dokunur sol omzuna yine.
- kendini üzme bu kadar...daha önce neler yaşadın, elimizden bir şey gelmez dua etmek ten başka...
Gerçek ile sonrası arasında sıkışıp kalır fani beden!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder